Τετάρτη 26 Οκτωβρίου 2016

28η Οκτωβρίου – Οι θύμησες έρχονται ξανά…





Κάθε χρόνο, τέτοιες μέρες, οι θύμησες επιστρέφουν στο μυαλό μου. Νιώθω αστείρευτη υπερηφάνεια για όλους τους ένδοξους αγώνες της χώρας μου, αλλά ταυτοχρόνως και ένα πλάκωμα στο στήθος για όλους εκείνους που χάθηκαν στο πεδίο μάχης.

Θυμάμαι όταν ήμουν στο δημοτικό, το καμάρι που ένιωθα κάθε φορά που συμμετείχα στη σχολική παρέλαση. Για μέρες αντηχούσαν στ’ αυτιά μου τα εμψυχωτικά εμβατήρια της φιλαρμονικής και έμενε για καιρό χαραγμένη στο μυαλό μου η εικόνα της Ελληνικής σημαίας να κυματίζει στο ρυθμό τους.
Αργότερα στο γυμνάσιο, στις εκδηλώσεις για την Εθνική αυτή εορτή, να τραγουδάω Βέμπο και να δακρύζω…

Θυμάμαι μία άσκηση του σχολείου, στο βιβλίο της γλώσσας, που ζητούσε να γράψουμε συνοπτικά για το «ΌΧΙ» που είπε ο Ιωάννης Μεταξάς στους Ιταλούς και από κάτω μας έδινε περιθώριο ανάπτυξηςτριών γραμμών. Είχα δυσκολευτεί πολύ τότε. Πώς ήταν δυνατόν να κλείσω σε τρεις σειρές τη δύνη του πολέμου; Τι σημαίνει συνοπτικά; Και τα συναισθήματα;
Όλος αυτός ο πόνος που βίωνε η κάθε μάνα μετά την ανακοίνωση πως ο γιος της έπεσε υπέρ της πατρίδος;
Η ψυχολογία αυτών που επέστρεψαν στα σπίτια τους ανάπηροι, άνθρωποι μισοί;
Η χαρά και η περηφάνια για κάθε νίκη απ’ όλες τις μάχες που δόθηκαν;
Η αγωνία για ένα άγνωστο αύριο στα μάτια των νεαρών φαντάρων, που πολεμούσαν αδιάκοπα αντιμέτωποι με την πείνα, τις άθλιες καιρικές συνθήκες και την έλλειψη των αγαπημένων τους προσώπων;
Πώς θα χωρούσαν όλα αυτά σε τρεις μόνο γραμμές;

Θυμάμαι τον παππού μου Μανώλη, που εδώ και κάποια χρόνια αναπαύεται εν ειρήνη, να μου διηγείται, γεμάτος ενθουσιασμό, ιστορίες από τον καιρό εκείνο, που τα κατορθώματά τους ήταν πιο σημαντικά από την κούραση και το φόβο του πολέμου. Και πάντα με έκανε να θαυμάζω τη μεγαλοψυχία του καθώς μιλούσε με όμορφα λόγια για τους Ιταλούς φαντάρους.
«Κι αυτά νέα παιδιά ήταν...» έλεγε, «που κλήθηκαν να κάνουν ακριβώς ό,τι κι εμείς.»

Κάθε χρόνο, τέτοιες μέρες, γεμίζουν δάκρια τα μάτια μου, διαβάζοντας τις μαρτυρίες ανθρώπων που βίωσαν σε απόσταση αναπνοής τον πόλεμο, την εξαθλίωση της κατοχής και τις προσπάθειες ταπείνωσης της χώρας μας από τον εχθρό.

Κάθε χρόνο, τέτοιες μέρες εκνευρίζομαι με την έλλειψη παιδείας και το πόσο συνοπτικά διδάσκονται τα παιδιά μας στα σχολεία αυτά τα τόσο σημαντικά γεγονότα της πατρίδος μας. Ο εκνευρισμός μου μεγαλώνει όταν αναλογίζομαι το πόσο αψήφιστα πέρασαν όλα αυτά στους επόμενους. Στους σημαντικούς ανθρώπους που μας κυβερνούν.
Εμάς τους Έλληνες, τους απόγονους αυτών των ηρώων που έδωσαν χωρίς δεύτερη σκέψη τη ζωή τους για το καλό του τόπου. Χωρίς να σκύβουν το κεφάλι και δίχως να εμποδίζονται από τίποτα κι από κανέναν ώστε να σωθεί η χώρα αυτή.

Κάθε χρόνο, τέτοιες μέρες, επιλέγω να μην ξεχνώ…   


Φωτεινή Ταχατάκη

Σάββατο 8 Οκτωβρίου 2016

Αν αγαπήσεις έναν καλλιτέχνη...



Αιώνες τώρα οι άνθρωποι χωρίζονται σε δύο κατηγορίες. Στους άντρες και στις γυναίκες. Έχουμε μάθει να περικλείουμε αυτές τις δύο ομάδες σε διαφορετικά τσουβάλια και να διαχωρίζουμε τις πράξεις τους και τα συναισθήματά τους ανάλογα με το φύλο. Για παράδειγμα… Οι γυναίκες είναι πιο συναισθηματικές, οι άντρες είναι περισσότερο δυναμικοί, οι γυναίκες γκρινιάζουν ασταμάτητα, οι άντρες δε θα μεγαλώσουν ποτέ…
Προσωπικά πιστεύω πως υπάρχει μια ενδιάμεση κατηγορία. Αυτή του καλλιτέχνη. Ανεξάρτητα από το γένος στο οποίο ανήκει, ένας καλλιτέχνης είναι ένα ξεχωριστό είδος ανθρώπου. Δεν υπάρχει γιατί… Απλά έτσι είναι η φύση του!
Τον καλλιτέχνη θα τον ξεχωρίσεις, θα τον αγαπήσεις, μα ποτέ μη προσπαθήσεις να τον καταλάβεις αν δεν ανήκεις κι εσύ στο ίδιο είδος ανθρώπου, γιατί πολύ απλά δε θα τα καταφέρεις.
Είναι ένας άνθρωπος που αντιδρά διαφορετικά από τους πολλούς, που δεν ακολουθεί την κοινή λογική. Είναι εκείνος που χάνεται αφηρημένος μια οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας χωρίς λόγο, δίχως να έχει προηγηθεί το παραμικρό. Είναι αυτός που βλέπει τα πάντα όπως τα βλέπει ένα παιδί. Αθώα, ρομαντικά, διερευνητικά. Γιατί αντλεί την έμπνευσή του από τα πιο απλά αλλά και από τα πιο απρόσμενα αντικείμενα και εντυπωσιάζεται από την παραμικρή λεπτομέρεια. 
Είναι αυτός που θα ερωτευτεί μέχρι θανάτου μια δημιουργία του αλλά πολύ πιθανόν να τη μισήσει ύστερα από λίγες μόνο ώρες. Είναι εκείνος που δε σταθεί σε ένα μόνο σημείο μιας ιστορίας αλλά θα μπει στη διαδικασία να την αναλύσει από κάθε πιθανή πλευρά της. 
Θα ταξιδέψει με τους ήρωές του, θα παίξει κρυφτό με τις νότες, θα μαγευτεί από τα τοπία που θα φωτογραφίσει, θα πιάσει κουβέντα με ένα του γλυπτό, θα χαθεί ανάμεσα στα χρώματα που ζωγραφίζει. Γιατί δε ψάχνει ποτέ την έμπνευση αλλά εκείνη έρχεται και τον βρίσκει.
Κι αν αποτύχει; Θα το ρισκάρει και θα ξαναπροσπαθήσει με περισσότερο σθένος την επόμενη φορά, καθώς εκεί που οι άλλοι βλέπουν εμπόδια, αυτός ανακαλύπτει ευκαιρίες. Θα κάνει λάθη ξανά και ξανά, γιατί μόνο μέσα από αυτά θα μάθει και θα γίνει καλύτερος. Και όταν νιώσει πλήξη, θα βρει άλλους τρόπους να εκφραστεί… να μεταδώσει… να μαγέψει…
Είναι εκείνος που ζητάει μόνο αναγνώριση και αγάπη. Γιατί κι αυτός δίνει αγάπη, πάντα με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο. Αγαπάει οτιδήποτε είναι όμορφο. Ωραία λόγια, συναισθήματα, καλούς ανθρώπους, τα ζώα, τα παιδιά, τη φύση, την όμορφη πλευρά της ζωής… Ακολουθεί πάντα την καρδιά του και ονειρεύεται ασταμάτητα.
Αν αγαπήσεις έναν καλλιτέχνη, έχε υπομονή μαζί του, γιατί ζει χωρίς όρια και δίχως κανόνες. Γιατί αλλάζει γνώμη συχνά και γιατί θα διεκδικεί συνεχώς τη μοναχικότητά του.
Αν ζήσεις με έναν καλλιτέχνη, θα πρέπει να είσαι διατεθειμένος να τον φροντίζεις, γιατί όταν δημιουργεί ξεχνάει τον ίδιο του τον εαυτό και τις βασικές του ανάγκες, όπως είναι το φαγητό και ο ύπνος.
Αν αγαπήσεις έναν καλλιτέχνη όμως, θα είσαι τυχερός, γιατί η αισιοδοξία του, το κέφι και η αποφασιστικότητά του είναι με κάποιον μαγικό τρόπο μεταδοτική.
Αν πραγματικά αγαπήσεις έναν καλλιτέχνη, θα σε ταξιδέψει σε μέρη ονειρικά που δε θα ξεχάσεις ποτέ…  

Φωτεινή Ταχατάκη

Τρίτη 4 Οκτωβρίου 2016

Παγκόσμια Ημέρα των ζώων.

Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων η σημερινή... Ας ευχηθούμε χρόνια πολλά στους τετράποδους φίλους μας και για να μην ξεχνιόμαστε... προσοχή στους δρόμους...!!!





Σκέψεις και συναισθήματα της στιγμής με αφορμή ένα απρόσμενο περιστατικό…



Το κατοικίδιο.



Και πρέπει ο πόνος να είναι κρυφός, τα δάκρυα διάφανα, οι λυγμοί βουβοί και η θλίψη αόρατη. Γιατί υπάρχουν δύο παιδιά μέσα στο σπίτι και ως μάνα δεν έχω δικαίωμα να κλαίω μπροστά τους. Ευτυχώς ο μικρός είναι πολύ μικρός ακόμη και δεν καταλαβαίνει πολλά, η αδερφή του όμως κλαίει και πονάει δύο μέρες ασταμάτητα. Ήταν η γατούλα της, το κατοικίδιό της, η φίλη της. Αδημονούσε πότε θα γυρίσει από το σχολείο για την ταΐσει, να τη χαϊδέψει και να παίξει μαζί της με τις ώρες. Στο μπαλκόνι έξω από το δωμάτιό της μεγάλωσε από τότε που ήρθε μόνη της να μας βρει.

Μας διάλεξε. Εμάς θέλησε για οικογένειά της. Τρύπωσε ένα μεσημέρι κάτω από το αυτοκίνητο και διένυσε δεκαπέντε χιλιόμετρα μέχρι το σπίτι μας, με κίνδυνο της ζωής της.

Τη φροντίσαμε, τη μεγαλώσαμε, την αγαπήσαμε.

Γλυκιά κι αξιολάτρευτη, ήρεμη μα παιχνιδιάρα. Μόνο όποιος έχει αγκαλιάσει γάτα με αγάπη μπορεί να νιώσει τον χαρακτηριστικό βόμβο που κάνει όταν χουζουρεύει. Στιγμή ανεκτίμητη…

Μεγάλωσε και ήταν έτοιμη να κατέβει στον κήπο, παρά τις αντιρρήσεις της κόρης μας. Έπρεπε να την αποφυλακίσουμε από το μικρό μπαλκόνι για να βρει τους ρυθμούς της στον έξω κόσμο. Και τους βρήκε. Ήταν χαρούμενη, ήταν ελεύθερη. Σε έναν κόσμο που η ελευθερία είναι ένα από τα πιο πολύτιμα αγαθά.

Σ’ αυτόν τον άθλιο κόσμο, που πλέον οι ανεγκέφαλοι είναι περισσότεροι από τους φυσιολογικούς ανθρώπους. Που οδηγούν ένα αυτοκίνητο και νομίζουν ότι τους ανήκει όλη η πλάση. Που δεν κόβουν ταχύτητα μέσα στα στενά γιατί θεωρούν πως οι δρόμοι είναι μόνο δικοί τους. Αυτοί που έχουν την εντύπωση πως με το που βάζουν μπροστά τον κινητήρα, όλα θα ακινητοποιηθούν αυτόματα και μπορούν να πατήσουν όσο γκάζι επιθυμούν χωρίς απώλειες. Προφανώς κανείς δε βρέθηκε να τους πει πως κάνουν τεράστιο λάθος. Μα και να βρέθηκε, ο εγωισμός κάποιων ανθρώπων τυγχάνει να είναι υπεράνω πάσης ανάγκης, ανθρωπιάς, φιλότιμου.

Ευθανασία σύστησε ο γιατρός γιατί ήταν η μόνη λύση… Η κατάστασή της ήταν μη αναστρέψιμη και το μόνο που μπορέσαμε να κάνουμε ήταν να το δεχτούμε αδιαμαρτύρητα, λέγοντας ένα σωρό ψέματα στο κορίτσι μας για να είναι πιο μαλακός ο πόνος.

Ο υπεύθυνος κυκλοφορεί ανενόχλητος και δίχως τύψεις διότι επρόκειτο για ζώο.

«Σιγά… και τι έγινε; Μία γάτα λιγότερη στη γειτονιά…»

Ασχέτως αν η ψυχή που χάθηκε ήταν σαφώς πιο αθώα από τη δική του.

Δύο ευχές μόνο θα αφήσω, καταθέτοντας τις σκέψεις μου, τη θλίψη μου και την οργή μου. Τον πόνο  αυτόν, στα μάτια των δικών του παιδιών, να μην τον αντικρίσει… Και να έρθει μία μέρα όπου οι άνθρωποι θα είναι πιο ευαίσθητοι, πιο συνειδητοποιημένοι ώστε να αποφεύγονται τέτοιες ανώριμες συμπεριφορές. Ζω και πορεύομαι με αυτή την ελπίδα, πως θα ‘ρθουν καλύτερες μέρες…


Και κάτι ακόμα... Πότε δεν είναι αργά για ευαισθητοποίηση, για μια απλή κίνηση από καρδιάς... Λίγο νερό και λίγη τροφή έξω από τα σπίτια μας μπορεί να αποδειχθεί μεγάλη προσφορά, να σώσει αθώες ψυχές και ναι, μπορεί να αποτελέσει παράδειγμα προς μίμηση για όσους δεν το έχουν σκεφτεί μέχρι τώρα, ώστε σιγά σιγά να αλλάξει προς το καλύτερο ένα μικρό κομμάτι της κοινωνίας μας.   


                                                                                                       Φωτεινή Ταχατάκη

Κυριακή 28 Αυγούστου 2016



ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΑΜΑΔΕΣ ΠΟΥ ΜΕΝΟΥΝ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ….







Μπορεί να σας φαίνεται η πιο δύσκολη δουλειά του κόσμου και να αναπολείτε συχνά εκείνες τις όμορφες μέρες που έβγαζαν καπνούς τα δάχτυλα σας στο πληκτρολόγιο του γραφείου και που έπρεπε να δίνετε τον καλύτερο σας εαυτό, προκειμένου να μην εκτεθείτε στο αφεντικό σας…  Αλλά δεν είχατε παράπονο γιατί γνωρίζατε πως όταν θα επιστρέφατε στο σπίτι, θα σας περίμενε ένα πιάτο από το νόστιμο φαγητό της μαμάς….
Τώρα όμως είστε υποχρεωμένες να μένετε κλεισμένες στο σπίτι και οι μόνες σας ασχολίες να είναι οι καθαριότητες και η φροντίδα των μικρών σας…
Μην πτοήστε! Τα πράγματα δεν είναι τόσο τραγικά όσο τα βλέπουμε στην αρχή. Γιατί ως γνωστόν Κάθε αρχή και δύσκολη…, όμως… Ο τολμών νικά!
Πιστέψτε το και θα τα καταφέρετε!!


Χαλαρώστε και οργανωθείτε.
Τα πάντα μπορούν να γίνουν ευκολότερα, βάση ενός καλού προγράμματος. Πάρτε χαρτί και στυλό και οργανώστε τις δουλειές της ημέρας ή ακόμα και της εβδομάδας εάν επιθυμείτε. Μπορείτε ακόμα και να τις αριθμήσετε ξεκινώντας από τις πιο σημαντικές. Με αυτόν τον τρόπο θα εξοικονομείτε χρόνο για άλλα πράγματα, δε θα ξεχνάτε σημαντικές δουλειές, αλλά και δε θα αφήνετε εκκρεμότητες.

Οπλιστείτε με υπομονή!
Είναι ότι πιο εκνευριστικό, μόλις έχεις τελειώσει τα πάντα… που λέει ο λόγος (γιατί όπως όλες ξέρουμε από τις γιαγιάδες μας: Οι δουλειές του σπιτιού δεν τελειώνουν ποτέ!) και το αξιολάτρευτο μικρό σας να ετοιμάζει νέο σχέδιο εξόντωσης εναντίον σας, ανοίγοντας όλα τα συρτάρια της ντουλάπας, που μόλις πριν από λίγο είχατε τακτοποιήσει και να αδειάζει με περισσή ευτυχία όλο το περιεχόμενο τους στο πάτωμα.
Μην πανικοβάλλεστε!
Πάρτε μια βαθιά ανάσα, βγείτε από το δωμάτιο μαζί με το μικρό σας, απασχολήστε το με κάτι άλλο, πάρτε μία ακόμη βαθιά ανάσα και πιάστε δουλειά. (για άλλη μια φορά…)

Δείτε μόνο τα θετικά!
Αναλογιστείτε τους λόγους που μείνατε στο σπίτι για να αναλάβετε αποκλειστικά το μεγάλωμα των παιδιών σας και δε το αναθέσατε σε κάποιο άλλο, τρίτο πρόσωπο.
Μένοντας στο σπίτι δε χάνετε καμία από τις μοναδικές στιγμές του παιδιού σας (πρώτα βήματα, πρώτες λέξεις, ξύπνημα με αγκαλιές…) Επίσης είναι μια καλή ευκαιρία να ξεκουραστείτε από το βαρύ πρόγραμμα των επαγγελματικών υποχρεώσεων και να απαλλαγείτε από το καθημερινό άγχος του να είστε στην ώρα σας χωρίς να σας… απολύσουν!  

Πλοηγηθείτε στο διαδίκτυο!
Είναι σε όλους μας γνωστό πλέον, πως  το διαδίκτυο έχει μπει για τα καλά στη ζωή μας. Εκεί μπορούμε να αναζητήσουμε τα πάντα.
Ψάξτε λοιπόν για χρήσιμες συμβουλές όσον αφορά τις δουλειές του σπιτιού. Όλο και κάποια μυστικά κόλπα θα ανακαλύψετε που δε τα είχατε φανταστεί μέχρι τώρα και θα κάνουν τη ζωή σας ευκολότερη.   

Κάντε τη μέρα σας ποιοτική!
Όπως είπαμε και πιο πάνω, οι δουλειές του σπιτιού δεν τελειώνουν ποτέ. Τα μικρά σας όμως έχουν ανάγκη την ενεργή παρουσία σας.
Γίνετε πάλι παιδιά! Παίξτε μαζί τους, δημιουργήστε, βγείτε βόλτα στο πάρκο. Θα κάνει καλό και σε σας να ξεφύγετε από τη ρουτίνα των καθημερινών απαιτήσεων του σπιτιού.

Βρείτε χρόνο για εσάς!
Ποτέ μην ξεχνάτε πως πάνω απ’ όλα είστε άνθρωπος! Μείνατε στο σπίτι για να φροντίσετε τα παιδιά σας και όχι για να χάσετε τον εαυτό σας. Προσαρμόστε και τη δική του φροντίδα στο καθημερινό σας πρόγραμμα, πριν φτάσετε στο σημείο να αντικρίσετε στον καθρέπτη που… καθαρίζετε έναν παραμελημένο άνθρωπο!!   

Ανακαλύψτε νέα ενδιαφέροντα!
Όταν με το καλό μάθετε να αξιοποιείτε το πρόγραμμα της ημέρας σωστά και βρείτε τους ρυθμούς σας, θα διαπιστώσετε πως σας μένει αρκετός ελεύθερος χρόνος που μάλλον δε θα έχετε τι να τον κάνετε και θα πλήττετε σε σημείο να αρχίσετε πάλι να αναπολείτε εκείνες τις μέρες του γραφείου που λέγαμε στην αρχή…
Υπάρχει λύση! Ψάξτε. Ψάξτε μέσα σας και θα ανακαλύψετε πολλά ενδιαφέροντα πράγματα που θα μπορούσατε να κάνετε με ευχαρίστηση και μέσα στο σπίτι. Πράγματα που θα σας ηρεμούν αντί να σας κουράζουν και που θα γεμίζουν ευχάριστα τις ώρες σας. Διαβάστε ένα βιβλίο, λύστε ένα σταυρόλεξο, ξεκινήστε κέντημα ή πλέξιμο (ποτέ δεν είναι αργά…), φτιάξτε σπιτικά λικέρ ή γλυκά, δείτε τα αγαπημένα σας έργα με ηρεμία ή απλά… κοιμηθείτε.

Και τέλος…
 Βγάλτε φωτογραφίες τα δωμάτια του σπιτιού!!!!!!
Επειδή ορισμένοι σύζυγοι έχουν την τάση να υποτιμούν τις δουλειές του σπιτιού… Όταν ακούσετε την κλασσική ερώτηση: «Και τι κάνεις όλη μέρα;» ή την κλισέ φράση: «Εσύ που κάθεσαι στο σπίτι…», αντί για απάντηση μπορείτε να του δείξετε τις φωτογραφίες με το πώς ήταν το κάθε δωμάτιο του σπιτιού πριν ξεκινήσετε τις δουλειές και το μεταμορφώσετε ξανά σε κατάλληλο χώρο...!!  


Θέλω να ελπίζω πως μπορεί να σας φάνηκαν χρήσιμα όλα τα παραπάνω και σας εύχομαι από καρδιάς: Καλό κουράγιο!!!!

Με σεβασμό και εκτίμηση,

Φωτεινή Ταχατάκη 

Σάββατο 27 Αυγούστου 2016

Εν αναμονή απάντησης – αξιολόγησης ενός εκ των τεσσάρων βιβλίων μου από Εκδοτικό Οίκο, σας παραθέτω με πολλή αγάπη το δεύτερο μυθιστόρημα μου ΔΩΡΕΑΝ. Κάθε κριτική δεκτή, για να μην πω απαραίτητη... Να διευκρινίσω πως δεν το έχει επιμεληθεί κάποιος ειδικός, οπότε ζητώ συγνώμη εκ των προτέρων για τυχόν τυπογραφικά, είτε συντακτικά λάθη που πιθανόν να συναντήσετε. 
Θέλω να ευχαριστήσω την @DepAndrews για το υπέροχο εξώφυλλο που έφτιαξε για μένα. 
Η ιστορία του απλή και καθημερινή που όμως εύχομαι να αγγίξει τις καρδιές σας και να σας ταξιδέψει.



Μπορείτε να το κατεβάσετε δωρεάν σε έναν από τους παρακάτω συνδέσμους:







Καλή Ανάγνωση!!!





Διήγημα μικρού μήκους.

I think you'd like this story: " Το κατοικίδιο. [#Wattys2016] Φωτεινή Ταχατάκη by fotinitachataki on Wattpad http://my.w.tt/UiNb/eCFcC5c2aw

Trailer Οι λάθος δρόμοι του έρωτα

Δείτε το Tweet του χρήστη @fotinitachataki https://twitter.com/fotinitachataki/status/768202865949147137?s=09