Μην κλείνεις τ' αυτιά σου στις κραυγές των φίλων, των συγγενών, που σου λένε να φύγεις, να τρέξεις, να σωθείς. Μην αγνοείς το νοιάξιμό τους, τους φόβους τους, τις συμβουλές τους. Εκείνοι βλέπουν! Αυτό ακριβώς που βλέπεις κι εσύ αλλά δε θέλεις να παραδεχτείς, να συνειδητοποιήσεις. Σταμάτα επιτέλους να εθελοτυφλείς, σταμάτα να δικαιολογείς τα αδικαιολόγητα. Ποτέ δε θα αλλάξει, κι αν αλλάξει θα είναι προς το χειρότερο. Φύγε όσο είναι καιρός, ζήτα βοήθεια, πάρε τη βοήθεια που σου προσφέρεται. Δεν είσαι μόνη σου, μη φοβάσαι. Υπάρχει λύση, υπάρχει τρόπος να το τελειώσεις όλο αυτό, να γλυτώσεις. Επώδυνα, ναι! Δύσκολα, σίγουρα! Μα θα περάσει. Θα τα καταφέρεις αρκεί να το πάρεις απόφαση. Θέλει δύναμη ψυχής, θέλει προσπάθεια, θέλει κόπο, μα θα τα καταφέρεις. Αρκεί να κλείσεις τ' αυτιά σου στα παρακάλια του, στα θετρινίστικα 《Σ' αγαπώ》 του, στις φωνές του που ως άλλες Σειρήνες σε κρατάνε δέσμια κοντά του. Δε σ' αγαπάει. Δεν είναι έτσι η αγάπη, μάτια μου... Πάρε απ' το χέρι τη ζωή που σου ανήκει. Μονάχα σε σένα ανήκει, να το θυμάσαι αυτό. Και οδήγησέ την στη δική σου Ιθάκη.
Φωτεινή Ταχατάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου